Ćwierć wieku temu, we wrześniu 1988 roku, Renault zaprezentowało kompaktowy model 19. Do 1995 roku był on sprzedawany także w polskich salonach. To jeden z najważniejszych modeli firmy Renault w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat.

Projektowana na komputerze

Na całym świecie wyprodukowano w sumie ponad 2 miliony egzemplarzy Renault 19, uznawanego dziś za jeden z najbardziej przełomowych modeli w historii marki.

Zaczęła się ona w listopadzie 1984 roku, gdy rozpoczęto prace nad modelem fabrycznie oznaczonym jako X53. Projekt nadwozia był wspólnym dziełem zespołu stylistów Roberta Oprona z Service Style Automobile Renault oraz włoskiego designera Giorgio Giugiaro. Po raz pierwszy użyto superkomputera, który wykonał trójwymiarowy model nadwozia 3- lub 5-drzwiowego hatchbacka. Sylwetkę starannie dopracowano pod względem aerodynamiki. Po badaniach w tunelu w St. Cyr osiągnięto rekordowo niski w tej klasie pojazdów współczynnik Cx = 0,31. Pochyła linia maski oraz podniesiony krótki tył auta potęgowały wrażenie dynamiki.

Pod koniec 1985 roku jeden z prototypów zaprezentowano dyrektorowi generalnemu koncernu Renault, Georgesowi Besse, który uznał projekt X53 za absolutny priorytet. W czerwcu 1986 roku rozpoczęły się drogowe testy kilkudziesięciu prototypów. Od okolic koła podbiegunowego w Finlandii do afrykańskiej sawanny i pustyń Maroka auta przejechały łącznie aż 7,5 miliona kilometrów. Kilkanaście prototypów wykorzystano także do testów zderzeniowych w Centre Technique Lardy oraz do badań laboratoryjnych w ośrodku w Aubevoye. W stosunku do poprzedniego modelu (Renault 11) poprawiono zabezpieczenie antykorozyjne nadwozia, stosując bardziej odporne gatunki stali.

Ostatni „numerowany” model

W maju 1988 roku wytwórnię w Douai opuściły przedseryjne egzemplarze, a miesiąc później zorganizowano przedpremierowy pokaz dla dziennikarzy. Oficjalna premiera auta odbyła się 27 września 1988 roku podczas salonu Mondial de l’Automobile w Paryżu. Warto dodać, że Renault 19 był ostatnim samochodem osobowym tej marki, który otrzymał cyfrowe oznaczenie.

Pojazd przyjęto entuzjastycznie. Do końca 1988 roku sprzedano kilkadziesiąt tysięcy egzemplarzy „dziewiętnastki”. Poza Douai, jej produkcję uruchomiono także w Maubeuge, Valladolid (Hiszpania), w portugalskiej fabryce Renault w Setúbal oraz w Vilvoorde (Belgia). Na innych kontynentach sprzedawano ten model z wytwórni Oyak-Renault (Turcja), Santa Isabel (Argentyna) i SOFASA (Kolumbia).

We Francji i w większości krajów Unii Europejskiej Renault 19 początkowo oferowano z karoserią 3- lub 5-drzwiową, z benzynowymi silnikami z rodziny Cleon o pojemności 1.4 i mocy 55-80 KM oraz jednostkami serii F – 1.7/93-105 KM. Zasilał je gaźnik albo jednopunktowy wtrysk paliwa Renix lub Bosch. Większość odmian benzynowych posiadała już trójdrożny katalizator spalin. Nowością w ofercie był wolnossący diesel z wtryskiem pośrednim (TD/GTD/TDE) o pojemności 1870 ccm i mocy 65 KM. Poza standardową pięciobiegową skrzynią manualną na zamówienie montowano także 3- lub 4-stopniowy „automat”. W czerwcu 1989 roku gamę uzupełnił sedan o nazwie Chamade.

W czerwcu 1991 roku debiutowało bogato wyposażone Renault 19 Cabrio. Nadwozia budowano w niemieckiej firmie Wilhelm Karmann GmbH w Rheine. Wersja była dostępna wyłącznie z benzynowym silnikiem 1.8 8V lub 1.8 16V o mocy od 88 do 136 KM.

Europejskie sukcesy

W 1989 roku Renault 19 zdobyło w RFN zaszczytny tytuł Auto des Jahres (Samochód Roku). Na hermetycznym niemieckim rynku po raz pierwszy francuska firma weszła do dziesiątki najlepiej sprzedających się aut. Podobne sukcesy auto odniosło także w Austrii, Belgii, Hiszpanii, Irlandii, Szwajcarii, Włoszech oraz Wielkiej Brytanii.

W tym samym czasie na polskim rynku rozpoczęło działalność Renault Polska i powstawała sieć firmowych salonów sprzedaży. Do połowy lat 90. „dziewiętnastka” należała do najchętniej kupowanych kompaktów w Polsce. Tylko w ciągu 1995 roku klienci nabyli 2038 tych aut, czyli ponad ¼ wszystkich Renaultów sprzedanych przez krajowych dealerów.

Po kuracji odmładzającej

Wiosną 1992 roku przeprowadzono facelifting gamy oraz nowe oznaczenia linii wyposażeniowych RL/RN/RT. Pojazdy Phase 2 wyróżniały się półowalnymi reflektorami, masywniejszym wlotem powietrza, nowym kształtem maski silnika i zderzaków oraz szerszymi kloszami tylnych lamp. Nowy był również kokpit, kierownica oraz kształt siedzeń. Druga generacja Renault 19 miała seryjne boczne wzmocnienia w drzwiach oraz napinacze pasów bezpieczeństwa.

Poza 1.4 RL i 1.4 RN pozostałe warianty Renault 19 drugiej serii posiadały już standardowe wspomaganie układu kierowniczego. Warto podkreślić, że w poszyciu nadwozia zastosowano już 80% blach ocynkowanych. Już w fabryce progi i inne profile zabezpieczano przed korozją. W maju 1994 roku wprowadzono seryjną poduszkę powietrzną kierowcy oraz układ ABS, już wcześniej montowane standardowo w wersjach z silnikiem 1.8 oraz turbodieslu 1.9 dT. Na liście opcji pojawił się komputer pokładowy, a nową opcją był elektroniczny immobilizer.

Na większości europejskich rynków regularnie wprowadzano atrakcyjnie wyposażone modele specjalne oraz serie limitowane – m.in. Alizé, Camargue, Biarritz, Beverly, Aria, Executive, Storia, Sprint, Elysée oraz Azur i RSi. Wiele egzemplarzy Renault 19 zamówiła francuska policja i żandarmeria, a także poczta. Niewielka ilość radiowozów tego typu znajdowała się także na wyposażeniu polskiej policji. Do końca lat 90. na ulicach francuskich miast Renault 19 jako taksówka było powszechnym widokiem.

W wersji tureckiej i argentyńskiej

Produkcję odmian „dziewiętnastki” na rynek Europy kontynuowano do stycznia 1996 roku. Nie był to jednak koniec historii tego niezwykle udanego kompaktu. W Bursie (Turcja) zakłady Oyak-Renault nadal montowały „dziewiętnastkę” z 5-drzwiowym nadwoziem hatchback oraz szczególnie cenionym tam nadwoziem sedan. Produkcję zakończono dopiero w 2003 roku, gdy zakłady w Bursie „przestawiły się” na montaż popularnego także w Polsce Renault Thalia. W Argentynie produkcję „dziewiętnastki” kontynuowano do jesieni 2000 roku. (KOJ)

• Źródło: Renault Polska
• Zdjęcia: Renault, J. Kozierkiewicz